Հայկական զարդանախշերով նկարում ենք դդումների վրա։

Մենք մեր ջոկատով երեկ գնացել էինք Տիգրան Հայրապետյան գրադարան, որտեղ մենք խաղացինք մի քանի ուսումնական խաղեր, իսկ հետո մենք գրադարանի նոր պլանշետներով նկարեցինք ձմեռ։

Ճամբարային երկրորդ շաբաթվա ընթացքում մենք  պատրաստել ենք ուսումնական խաղերին  և խաղացել ենք պատրաստված խաղերով, դդմածես նախագծի ընթացքում  դդումով թխվածքաբլիթներ ենք պատրաստել և paint նկարչական ծրագրով  նկարել  դդմային կերպարները։ Շաբաթը  ձյունոտ  էր  մենք նաև մասնակցել ենք  ձմեռային մարզական ստուգատեսի։  Ձմեռային ստուգատեսի  ընթացքում գնացինք  ճամփորդության դեպի Ջրվեժ անտառապարպատ, դպրոցի բակում  ձնագնդի  խաղացինք։ Ճամբորդությունից հետո գնացել ենք լողավազան դեպի  Արևմտյան դպրոց ։ Չորորդ և հինգերորդ դասարանի սովորողները մեզ սովորացրին մոնտաժային ծրագիրով աշխատել, որն  ինձ համար շատ  հեշտ էր և հետաքրքիր։

Ուսումնական շրջանը սկսեցինք  ճամբարային  գործունեությամբ: Մեր իրականացրած գործունեություններից ինձ ամենից շատ  դուր  եկավ, որ ճամբարի ընթացքում մենք կարող ենք լողալ Արևմտյան դպրոցի տաք լողավազանոում։

Շաբաթվա ընթացքում մենք  ընկեր  Ալիսայի  օգնությամբ  պատրաստեցինք  ռոբոտներ, հեռախոսներ, համակարգիչներ և մասնակցեցինք դիջիթեքին։

Ամենահրաշալին  այն  էր, որ    սահադաշտում  մենք շատ   ուրախ  ժամանակ   անցկացրեցինք,  որի  համար  շնորհակալ   ենք   ընկեր   Սեդային  և   ընկեր   Մարիամին:

Մենք այսօր դասարանով գնացել  ենք գեղասահքի դպրոց:

Մեզ  այնտեղ  օգնում և սովորեցնում էին  կանգնել, սահել սառույցի վրա:  Մարզադպրոցը շատ մեծ էր ուլուսավոր։ Մենք շատ լավ ժամանակ անցկացրեցինք  այնտեղ, մի փոքր էլ սովորեցինք սահել։

Бобик в гостях у Барбоса (часть 3)

Барбос включил телевизор. Послышалась музыка. Собаки обрадовались и стали прыгать по комнате. Плясали, плясали, из сил выбились.

– Мне даже есть захотелось, – говорит Бобик.

– Садись за стол, сейчас я тебя угощать буду, – предложил Барбос.

Бобик уселся за стол.

Барбоска открыл холодильник, видит – там кастрюля с компотом стоит, а на верхней полке – большой пирог. Он взял кастрюлю с компотом, поставил на пол, а сам полез за пирогом. Взял его, стал вниз спускаться и задел лапой крышку от кастрюли.

Поскользнувшись, он шлепнулся прямо в кастрюлю, и весь компот оказался у него на спине.

– Бобик, иди скорей компот пить! – закричал Барбос.

Бобик прибежал:

– Где компот?

– Да вот у меня на спине. Облизывай. Бобик давай ему спину облизывать.

– Ох и вкусный компот! – говорит.

Задание. Перескажите текст (все части или одну на выбор).

Дополнительное задание. Вставьте вместо точек букву Ы или И:

Рыбы — водные обитатели. Их тело покрыто скользкой чешуёй. Передвигаться им помогают плавники. С помощью жабр рыбы дышат кислородом, который есть в воде.

Պատմությունն այն մասին է, թե ինչպես Ոզնին ձմեռելուց առաջ խնդրեց նապաստակին ձմռան մի կտոր պահել իր համար մինչև գարուն։ Նապաստակը ձյունը գլորեց և, մեծ ձնագնդի պատրաստելով, ծածկեց չոր տերևների մեջ և թաքցրեց իր փոսում։

Մոտենում էր ձմեռը։ Ոզնին պատրաստվում էր ձմեռելուն։
— Ես կկարոտեմ քեզ,— ասաց Նապաստակը,— իսկ դու՞։
— Ո՛չ,— ասաց Ոզնին։
— Իսկ ես կկարոտեմ, — կրկնեց Նապաստակը։
— Դու հենց նոր այդ ասացիր, — փնթփնթաց Ոզնին։

— Իսկ ինչու՞, — վիրավորվեց Նապաստակը։
— Օ՜հ, ինչ մոռացկոտ ես դու, — պատասխանեց Ոզնին։
— Մոռացկո՞տ, — կրկնեց Նապաստակը։
— Դե, այո՛, — գլխով արեց Ոզնին, —ես քեզ ասացի, որ չեմ կարող քեզ կարոտել։
— Չե՞ս կարող,- զարմացավ Նապաստակը։
— Ձմռանը ես պետք է քնեմ,- բացատրեց Ոզնին,- իսկ երազում ընկերներին չեն կարոտում։

Ոզնին վերցրեց մի սուր խիճ ու շարժվեց դեպի մոտակա մեծ ծառը.
— Նապաստա՛կ, — ասաց Ոզնին, — ես ուզում եմ քեզ խնդրել, որ…
Նապաստակը գլխով արեց ու շարունակեց նախաճաշել. նա ավարտեց խոտաբույսերով աղցանը, կերավ խատուտիկի հյութեղ ցողունը և անցավ քաղցր երեքնուկին։

Իսկ այս ողջ ընթացքում Ոզնին մի ամբողջ հաղորդագրություն էր գրում՝ քերծելով ծառի կեղևը։

— Սա իմ ցանկությունն է։ Ես գրել եմ, որ դու չմոռանաս, — ասաց Ոզնին, — խնդրում եմ, կպահես ինձ համար ձմռան մի կտոր։
— Իսկ ինչու՞, —զարմացավ Նապաստակը։
— Ինձ շատ հետաքրքիր է , թե ինչպիսին է ձմեռը, — բացատրեց Ոզնին։
— Ձմեռը ճերմակ է, — ասաց Նապաստակը, — ձյունով և սառույցով…. և շա՜տ ցուրտ։
— Իսկ որքա՞ն ցուրտ, — հարցրեց Ոզնին, — օրինակ, հիմա էլ շատ ցուրտ է, և քունս տանու՜մ է, — ասելիս հորանջեց Ոզնին։ Նապաստակը ուզում էր սթափեցնել Ոզնուն, բայց, երբ դիպչեց ընկերոջը՝ ցավալիորեն ճզմվելով փշերի վրա, բղավեց.
— Օ՜յ…

— Կներես, Նապաստա՛կ, — ասաց Ոզնին,— ես պետք է ձմեռելու համար տեղ գտնեմ։
Գնամ փնտրելու։
— Ես քեզ կկարոտեմ,- լացակումած ասաց Նապաստակը։

— Կներես, Նապաստա՛կ,— ասաց Ոզնին, — ես պետք է ձմեռելու համար տեղ գտնեմ։
Գնամ փնտրելու։
— Ես քեզ կկարոտեմ,— լացակումած ասաց Նապաստակը։

Ձմեռը սաստիկ էր և ձյունառատ։ Լիճը ամբողջովին սառել էր։
Բայց Նապաստակը ցուրտ չէր զգում, միայն ուժգին քաղցած էր։
— Ահա թե ինչն է ձմռանը դժվար,- ասաց Նապաստակը` դուրս գալով բնից,— որքան ցուրտ է, այնքան շատ ես ուզում ուտել։
Նա նայեց շուրջը.
— Եվ շատ դժվար է գտնել սնունդ: Ոչ մի տեղ չէր երևում ո՛չ խատուտիկ, ո՛չ վարդագույն երեքնուկ։

Նապաստակը ստիպված էր բավարարվել սառած շագանակագույն խոտով և դարչնագույն չոր տերևներով, կոշտ կաղինով և ծառի կեղևով։

Նապաստակը հանկարծ նկատեց այն ծառը, որտեղ Ոզնին թողել էր իր ուղերձը։ Եվ այդ պահին Նապաստակի ձեռքից կաղինը ընկավ և գլորվեց բլրից բլուր։ Եվ որքան այն գլորվում էր, այնքան ձյուն էր հավաքվում կաղնու վրա։
Գլորվեց- գլորվեց և վերածվեց մի փոքրիկ պինդ գնդի։

Նապաստակը նորից կարդաց Ոզնու հաղորդագրությունը.
— Ինչ ամոթ է, չեմ հասկանում ձմռան մի կտորը որն է։
Փչեց սառը ծակող քամին։
Նապաստակը ևս մեկ անգամ ուշադիր նայեց կաղնուց ձնագնդու վերածված մեծ գնդին և անմիջապես հիշեց.
—Ձմռան մի կտոր,— ուրախ բղավեց Նապաստակը։ Նա սկսեց կաղնե ձնագնդին գլորել ձյան միջով։ Այն ավելի ու ավելի էր մեծանում՝ մինչև վերածվեց հսկա գնդի։

Նապաստակը այն փաթաթեց շագանակագույն տերևներով.
-Տերևները թույլ չեն տա, որ գնդի մեջ տաքություն ներխուժի։ Իսկ մինչև գարուն ես այն կպահեմ իմ բնում։

Գարունը եկավ։ Արևը փայլեց, ձյունը հալվեց, իսկ լճի սառույցը վերածվեց ջրի։
Ձմռան քնից արթնացավ Ոզնին։
— Ոզնի՜,— ուրախացավ ընկեր Նապաստակը։
—Նապաստա՜կ,— շտապեց նրա մոտ Ոզնին։

—Օ՜յ, Նապաստա՛կ, դու կերել ես գլխավոր բառը, դու կերել ես « Ձմեռը»։

—Ո՛չ, — պատասխանեց Նապաստակը,— ես կերել եմ ծառի կեղևից միայն մի կտոր, իսկ ձմեռը պահել եմ։ Այն ինձ մոտ է, հիմա կբերեմ…

Ոզնին զգուշորեն շոշափեց շագանակագույն գնդակը.
— Իսկ դու ասում էիր, որ ձմեռը ճերմակ է,— նկատեց նա։

Ու ավելացրեց.
— Եվ սառը։
— Սպասիր մի փոքր,— պատասխանեց Նապաստակը։
Եվ նա սկսեց գնդի վրայից հեռացնել տերևները։ Ոզնին հմայված նայում էր ձմռան կտորին. այն իսկապես ճերմակ էր։ Ոզնին զգուշորեն հոտոտեց այն. կարծես թե ձմռան հոտ էր գալիս։

Ոզնին վերցրեց ձնագնդին և հպեց իրեն.

— Օ՜յ…

— Այ այսպիսին է ձմեռը,— ասաց Նապաստակը։

— Շնորհակալ եմ, որ չես մոռացել իմ խնդրանքը։
— Չէի մոռացել, որովհետև քեզ շա՜տ էի կարոտում,— պատասխանեց Նապաստակը,— իսկ դու կարոտու՞մ էիր ինձ։
Ոզնին մտածեց.
— Ես չգիտեմ, թե ինչ պատասխանեմ քեզ։ Իսկ դու, ի՞նչ ես կարծում։

Мы Новый год встретили со своей семей. В этом году было не так весело как прошлам году. Потому что у нас в строне было война, и погибла много солдатов.На Новый год мы готовили нашу нацаналную блюду долму, салаты и блинчики.